• A perca do Nilo, no lago Turkana, constitúe xa unha importante fonte de ingresos para a poboación que habita nesta zona empobrecida e azoutada pola seca.
• O peixe comercialízase fileteado e a pel, que ata hai pouco  se desperdiciaba, visualízase xa como un interesante subproduto, facéndose un oco na esixente industria da moda.
• O seu gran tamaño, xunto con  outras características tales como a súa capacidade para absorber as cores e a súa lixeireza, faina especialmente atractiva.
• Os pescadores locais atoparon na perca unha importante fonte de ingresos e a pretensión é que este sector dea traballo a mulleres  e mozos locais, polo xeral  moi castigados polo desemprego.

Cerceda, a 31 de xaneiro de 2019.- O lago Turkana, situado na rexión máis setentrional de Kenya, xunto á  fronteira de Etiopía, converteuse nunha oportunidade para o desenvolvemento  sostible desta rexión empobrecida e azoutada pola seca e o cambio climático.

A poboación parece ter atopado o seu medio de vida pescando a perca do Nilo, unha especie de lacustre que pode crecer ata dous metros de lonxitude. Unha vez fileteado, comercialízase en todo o país.

Polo xeral, a pel desperdíciase ou ben véndese a prezos  baixos como fertilizante ou pienso para animais. Pero hai empresas que empezan a concibir  este material como subproduto, facéndose xa un oco na industria da moda, gran consumidora de recursos naturais.

O coiro  de peixe emerxe ao exterior con grandes posibilidades de prosperar. No caso da pel de perca, constatouse que absorbe moi ben  as cores e o material resultante é moi lixeiro, coa particularidade de que o seu gran tamaño constitúe unha vantaxe fronte a  peles doutros  tipos de peixe.

Na fábrica de Kitale, a onde se transporta este peixe, os traballadores filetéanno con coidado para que a pel se conserve correctamente. Necesítase destreza para que conserve o seu aspecto natural durante o proceso de curtido.

Unha vez que foi retirada, lávase e escorre antes de pasar polas distintas etapas de tratamento: encalado, decolorado, desencalado, rendido, desengraxado e decapado. O proceso de curtido converte a pel de peixe en coiro e, acto seguido, procédese ao tinguido e ao acabado.

FONTE DE INGRESOS

Este achado  constitúe unha importante fonte de ingresos para os pescadores locais, ofrecéndolles prezos máis altos e creando empregos alternativos para a comunidade. O obxectivo  de empresas como VictoriaN Foods é garantir que o 60% das persoas que traballan na elaboración de coiro de peixe sexan mulleres e mozos locais, dous grupos sociais cun elevado nivel de desemprego.

Neste marco, varios deseñadores interesáronse por esta iniciativa. É o caso do keniano Jamil Walji, que no seu momento viaxou a Kitale  para supervisar a produción do coiro de peixe que utilizará nas súas creacións. Manifestou que para el fora toda unha experiencia dadas as características do material: duradeiro, forte e con formas e tamaños interesantes.

A FAO apoia e promove a creación de comunidades pesqueiras e costeiras prósperas e, coa súa Iniciativa de Crecemento Azul pon en valor a conservación e a xestión sostible a través de ecosistemas saudables.

Neste contexto, a moda azul é unha forma innovadora de apoiar ás comunidades pesqueiras á vez que se reduce o desperdicio e ofrécense alternativas sostibles á industria da moda.

Fonte e imaxe: FAO

Saúdos, Departamento de Comunicación