• Ecoprog e CEWEP publicaron o barómetro 2023 para a industria da transformación de residuos en enerxía, no que alude ao difícil que é desenvolver tecnoloxías alternativas para tratar os residuos non reciclables, atesourando a WtE un historial probado de moitas décadas

Cerceda, a 15 de novembro de 2023.-Un informe presentado por CEWEP (Confederación Europea de Plantas de Valorización Enerxética de Residuos) e a consultora especializada Ecoprog, reforza o importante papel que desempeña o sector da transformación dos residuos en enerxía nun escenario económico complexo, como o dos últimos meses, ao demostrar unha gran resiliencia, pois, non só garante o tratamento de residuos con altos estándares ecolóxicos e hixiénicos, senón que tamén proporciona estabilidade para o crecemento e o emprego en Europa.

A xuízo da Asociación, recentes decisións da UE como o Regulamento sobre deseño ecolóxico, o Regulamento sobre vehículos ao final da súa vida útil ou o Regulamento sobre envases e residuos de envases, veñen a avalar a aposta de Europa pola economía circular ao promover a redución de residuos e impulsar a reciclaxe. Con todo, mentres a industria fabrique produtos para os que a reciclaxe de materiais de alta calidade non sexa viable, nin técnica nin economicamente, precisarase unha opción fiable para tratar os residuos non reciclables, como é o caso da valorización enerxética (WtE polas súas siglas en inglés), coas normas ecolóxicas máis estritas posibles.

O barómetro do sector deste ano alude ao difícil que é desenvolver tecnoloxías alternativas para tratar a fracción non reciclable, atesourando a WtE un historial probado de moitas décadas. Nos próximos anos, continuará a ser un piar indispensable para a xestión de residuos en Europa.

Impostos sobre o CO2

Non se agarda que os impostos sobre o CO2 ou o comercio de dereitos de emisión teñan un gran efecto de orientación para a WtE, nin para aumentar a reciclaxe nin para reducir as emisións de CO2. Isto débese a que as menores emisións de CO2 non está tanto en mans da WtE, senón máis ben na produción de plásticos non reciclables e difíciles de reciclar, para os que se utilizan recursos fósiles. Os residuos plásticos son responsables da meirande parte das emisións fósiles de CO2 procedentes da incineración, polo que as taxas deberían aplicarse segundo o principio de quen contamina paga e non ao final da cadea de tratamento.

Se a valorización enerxética é a única opción de xestión de residuos que se encarece mediante o comercio de dereitos de emisión (ou impostos sobre o CO2), isto tamén podería ter consecuencias contraproducentes para a xestión de residuos e o clima. Por exemplo, cando, en lugar de aforrar gases de efecto invernadoiro mediante a WtE (en substitución dos combustibles fósiles), os residuos se desvían a vertedoiro, importante foco de emisións de metano que non están cubertas nin polo RCCDE nin polos réximes nacionais de emisións.

Se só aumentan os prezos da incineración de residuos, a vertido podería mesmo beneficiarse indirectamente, aínda que o camiño a seguir é reducir o depósito en vertedoiro dos residuos que poden recuperarse en niveis superiores da xerarquía. E é precisamente na diminución do vertido onde reside o potencial significativo para minimizar as emisións de GEI no sector dos residuos, extremo que aínda non se abordou axeitadamente no seo da UE.

Así mesmo, outra consecuencia perigosa do incremento dos prezos da incineración a través do RCCDE ou dos impostos sobre o CO2, podería  ser o aumento da exportación de residuos fóra de Europa a tratamentos con normas ambientais e sociais menos estritas ("fuga de residuos").

Á hora de debater o comercio de dereitos de emisión, o sector da xestión de residuos debe analizarse de forma holística. Un enfoque illado na valorización enerxética, non só fai caso omiso da igualdade de condicións, senón que tamén ten efectos prexudiciais para a protección do clima e os obxectivos ambientais.

Fonte: CEWEP